მეცნიერებმა ტყუპებზე დაკვირვებით დაადგინეს, რომ ისინი ვინც თავისუფალ დროს ფიზიკურ აქტივობას უთმობდნენ, გამოიყურებოდნენ ბიოლოგიურად უფრო ახალგაზრდულად, ვიდრე მათი ნაკლებად აქტიური ტყუპისცალები. მკვლევარებმა აღმოაჩინეს, რომ არააქტიურ პირებში დნმ-ის შემადგენელი ტელომერები ასაკთან ერთად უფრო სწრაფად მოკლდებოდნენ.
ცნობილია, რომ აქტიური ცხოვრების სტილი უკავშირდება კარდიოვასკულარული დაავადებების, მეორე ტიპის დიაბეტისა და სიმსივნის განვითარების უფრო დაბალ რისკს. უკანასკნელმა გამოკვლევამ კი აჩვენა, რომ არააქტიურობით ადამიანს ემუქრება არა მარტო დაავადებების განვითარების საშიშროება, არამედ მან შეიძლება დააჩქაროს დაბერების პროცესიც.
ლონდონის სამეფო კოლეჯის ჯგუფი სწავლობდა 1401 თეთრკანიან წყვილს, რომლებიც ავსებდნენ სპეციალურ კითხვარს ფიზიკური აქტივობის შესახებ და იტარებდნენ სისხლის სინჯს დნმ-ზე.
მეცნიერების ფოკუსირება ხდებოდა ტელომერებზე, რომლებიც განლაგებულია ქრომოსომების ბოლოში მათი დაზიანებისგან დაცვის მიზნით.
ასაკთან ერთად ტელომერები მოკლდება, უჯრედები უფრო ადვილად ზიანდება და იღუპება. ლეიკოციტების მაგალითზე მეცნიერებმა დაადგინეს, რომ ყოველწლიურად ტელომერები კარგავენ 21 კომპონენტს - ნუკლეოტიდს. იმ ადამიანებში, რომლებიც ფიზიკურად ნაკლებად აქტიურები არიან, ტელომერების სიგრძე უფრო მოკლეა, ვიდრე ფიზიკურად მეტად აქტიურებში.
ტელომერების საშუალო სიგრძე იმ პირებში, რომლებსაც აღენიშნებოდათ მინიმალური ფიზიკური აქტივობა - 16 წუთი კვირის მანძილზე, იყო 200 ნუკლეოტიდით ნაკლები იმ პირებთან შედარებით, რომელთა ფიზიკური აქტივობა განისაზღვრებოდა 199 წუთით კვირის მანძილზე (სირბილი, ჩოგბურთი, აერობიკა).
ყველაზე აქტიურ ადამიანებში ტელომერების სიგრძე უტოლდებოდა ათი წლით უფრო ახალგაზრდა არააქტიური ადამიანის ტელომერების სიგრძეს.
მეცნიერები ვარაუდობენ, რომ ტელომერების სიგრძეზე ზეგავლენას ახდენს სტრესიც, ხოლო ადამიანები, რომლებიც რეგულარულად დაკავებული არიან ფიზიკური ვარჯიშით უფრო ადვილად სძლევენ სტრესს.
http://news.bbc.co.uk
2008.02.04
